Bij dementie valt een deel van het geheugen weg. Praten met je geliefde verandert. Gemakkelijk is het niet. Het lijkt of je je mama, je vader, partner, broer of zus nog moeilijk kan bereiken.

Gedragswetenschapper Kasper Bormans maakt wereldwijd indruk met zijn kijk op communicatie met mensen die lijden aan dementie en alzheimer.

Hij benadrukt volgende punten:

1. Oppervlakkige communicatie werkt niet. Een ‘Hoe gaat het’ of ‘Wat at je gisteren?’ zijn vragen die we anders zullen moeten kunnen stellen.
2. Emotionele en zintuiglijke gewaarwordingen kunnen een ankerpunt zijn om een praatje te slaan.
3. Onthoud dat het geheugen dan wel wegvalt, maar dat verbeelding blijft bestaan. Begin een gesprek met ‘Wat als…’ ‘Wat als die vogel eens bij ons kwam zitten op de bank?’
4. Je mag over dromen praten. We doen het in het dagelijkse leven niet veel. Met jouw geliefde kan het nu wel.
5. Gevoelens mogen bovenkomen. Door de verbeelding en dromen kunnen echte gevoelens bovenkomen. Soms door ankerpunten als verbeelding over een berg. Het besef dat er niet meer op reis kan gegaan worden naar de bergen kan verdrietig maken. Dat mag…
6. Ga creatief om met andere vormen van communicatie. Tekenen, foto's bekijken, fotograferen, spelletjes spelen,...: je zal er beiden beetje bij beetje meer aan gaan hebben.