Nog niet zo lang geleden was werk vooral bedoeld om brood op de plank te brengen. Het lijkt een positieve evolutie: steeds meer is je job verbonden aan het gevoel van wie je bent. Een doel vinden in je werk is mooi. En het verrijkt je psychisch welzijn. Ontegensprekelijk.

Toch lijkt het moeilijker dan ooit om niet alle gevoel van perspectief te verliezen. Te hoge betrokkenheid kan zich beginnen uiten in defensiviteit. Gevoelens van irritatie naar collega’s bedwelmen een open blik naar samenwerking en fouten niet kunnen toegeven zorgt voor verstarring in de workflow. Bovenal zit je hoofd op de duur vol eigenaardigheden en rare ideeën.

Loslaten is een vorm van emotionele flexibiliteit die zorgt voor zuurstof. Wat dus op het eerste gezicht lijkt op ‘de boel de boel laten’, zorgt vooral voor groei. In je hersenen, in je manier van samenwerken én in je carrière.

Emotionele flexibiliteit versterkt je ook in je relaties, in het opvoeden van je kinderen, kortom in je hele leven. Susan David, professor aan Harvard, beschrijft haar baanbrekend onderzoek in ‘Emotionele flexibiliteit’. Haar leuze: laat los, omarm verandering en bloei op in je werk en je leven.